kyiv

По просьбе laudetur. Киев-2005

Гэй, сябры!

ВЯЛІКІ ПОСТ НЕЎЗАБАВЕ! КАЛІ СУСТРАКАЦЦА БУДЗЕМ???

Ізноў пра тэлефон

Учора нешта мне стукнула патэлефанаваць Касі. Стукае мяне гэтак раз на паўгоду. Звычайна трапляю на кагось зь ейных бацькоў і, даведаўшыся, што Kasi nie ma w domu мушу распавядаць маме або тату, што тут робіцца ў нас у Беларусі...

Учора нейкім дзіўным чынам Кася аказалася дома і сама падняла слухаўку. Я так даўно ня чула ейнага голасу, што забылася нават, які ў маёй сяброўкі цудоўны сьмех!!! Такая радасьць. Пагаманілі трохі, атрымалі па 50 ГБ добрага настрою. А я потым падумала: што мне замінала патэлефанаваць ёй раней? Да Польшчы дазваніцца прасьцей, чым да Віцебска...

Я цяпер яшчэ мацней хачу ў Польшчу. І калі я ўжо зраблю гэную няшчасную пячатку?

А ці не зрабіць мне яе сёньня???