deo_gratias

В сервисе за чистку и профилактику утонувшего, но не сдающегося друга мне выкатили около 300000 ($50 по новому курсу). Боюсь, что дешевле теперь не найти. А фотоаппарат нужен.

UPD: Сдала в другую мастерскую.Заплатила пока что 40 тыс за диагностику. Если получится почистить стекло, отсчитаю ещё сто. Т.е. успеха они не обещают :( И здесь всё делают в течение двух недель, а не одной, как в первой мастерской. Господи, только бы получилось! Впредь не буду ворон считать с фотоаппаратом в воде!

Зь Вікіпедыі: "Валачо́бнікі - група мужчын (часам з жанчынамі), якія ў першы дзень пасля Вялікадня зь вечара і ўсю ноч абходзілі двары і сьпявалі пад вокнамі валачобныя песьні...
Валачобны гурт складаўся запявалы ("пачынальніка"), падпявальнікаў, музы́кі (звычайна скрыпача) і механошы, які зьбіраў дары ("валачобнае" - фарбаваныя яйкі, вялікодныя булкі, сыр, невялікія грошы). Валачобны абрад, пашыраны пераважна на Поўначы і Ўсходзе Беларусі, цяпер страціў аграрна-магічны сэнс і бытуе як вясёлая сьвяточная забава."

Праўда, мужчын на гэтае мерапрыемства нам раскруціць не асабліва ўдалося, таму ў нас была "група жанчын, часам з мужчынамі" ))) Таксама мы адступілі ад канонаў адносна часу сутак: пайшлі каля 16 вечара, каб пасьля пасьпець на апошнюю электрычку. Курт наш хадзіў па дварах упершыню, таму напачатку саромеўся. Але людзі шчыра радаваліся, называлі нас малайцамі, казалі, што мы прынесьлі добры настрой, і шчодра нас адорвалі. Вельмі важна, што сьвяткаваньне Вялікадня прыйшлося ў адзін дзень для ўсіх хрысьціянскіх канфесій: можна было заходзіць у кожны дом, ня думаючы пра тое, католікі там ці праваслаўныя, сьвяткуюць там ці яшчэ посьцяць.

Падчас маёй вучобы ў пед. вучэльні на ІІІ курсе ў нас быў конкурс беларускіх народных звычаяў і нашай групе дасталіся акурат "Валачобнікі". Але я з таго досьведу памятаю толькі тое, што мы зь Людкай як самыя высокія былі апранутыя мужыкамі і танчылі зь дзяўчатамі польку. Таксама памятаю, што "хадзілі па хатах" і ў адной зь іх "выганялі нячыстую сілу" )) Нячысьціка грала Вера К., якая цяпер завуч адной з раённых школ ))) Так што досьвед мой не прыдаўся ані. Адну песьню ўзгадала з рэпэртуара Івана Кірчука ("А сьвяты Юрай, дзе ж ты бываў"), рэшту ўзяла з усяведнага інтэрнэту.

Былі мы ўсе невыспаныя пасьля Велікодных набажэнстваў, прыехалі, нібы тры вялыя агуркі. А пасьля добрага Райчынага абеду нас увогуле размарыла. Песьні развучваць не хацелася, настрою не было. Але ён імгненна ўзьнік падчас грымаваньня, і больш не зьнікаў, аж да самога дому )))


( Асьцярожна: трафік! )) )

Май 2010. Очередной дождливый отпуск.
Если так пойдёт и далее, можно будет зарабатывать на путешествиях: меня можно на правительственном уровне приглашать в гости в те места планеты, где редко бывают дожди... А Прикарпатье я до поры покинула, но на родине, как оказалось, дождю хватало и без меня :)




( очень много фото для тех, кто не боится трафика (5,5 Мб) )

Адно з найпрыгажэйшых сьвяткаваньняў Вялікадня ў маім жыцьці. Усё ж-такі файна, калі сьвятароў пры алтары некалькі і калі яны паміж сабой так добра ўсё арганізоўваюць – хто калі і што сьпявае. А сьвятары што па характарах, што па галасах, катэгарычна розныя: а. Алег OFMCap, кс. Юрый і кс. Міхал. У пятніцу і на Рэзурэкцыі былі таксама аблаты. Атрымалася прыгожа неверагодна. Невымоўнае ўражаньне еднасьці. Ну, і хор наш рупіўся, канечне :)

Крыху засмуціў люд Божы: шмат хто ня ведае ня толькі таго, калі кленчыць, але і таго, што пры каджэньні народу трэба падымацца з лавак. Канечне, галоўнае ня гэта, а супэр-абазнаным пыхліўцам, накшталт мяне, добра было б навучыцца прынамсі не раздражняцца з такіх момантаў. Пагатоў, саму Бог часам ставіць у такія сытуацыі, дзе я выглядаю сьмешна і нягегла. Ці няма бервяна ў тваім воку, кобето? І ўсё ж, думаю, павінна быць нейкая абавязковая школка для дарослых "Як паводзіць сябе падчас Сьвятой Імшы". Пра карыстаньне мабільнымі тэлефонамі лекцыя там таксама будзе – абавязкова.



( +2 )