deo_gratias

Знайшла гэты фільм на DVD у Валеравай краме. Аднойчы глядзела яго ў дзяцінстве і дужа мне ён падабаўся. Вырашылі яго перагледзець. Было крыху прадчуваньне расчараваньня: фільм мала таго што савецкі, ды яшчэ паводле казкі вядомага камуніста Дж.Радары. Але выйшла ўсё наадварот. Жадаючы пакпіць з нягодных капіталістаў, стваральнікі фільма, можа, самі таго не ўсьведамляючы, добра пакпілі з Савецкага Саюзу. А мы сьмяяліся, бы ненармальныя, ад шэрагу супадзеньняў казачнай сытуацыі з сёньняшнімі беларускімі рэаліямі.

Хлопчык Джэльсаміна, уладальнік чароўнага голасу, здольнага разбураць сьцены, трапляе ў краіну манюкаў. Калісьці ў краіне адбыўся захоп улады, а новы кароль-пірат і яго міністры-піраты, жадаючы выглядаць лепей у вачах сваіх падданых, абвясьцілі закон, які забараняў гаварыць праўду. Жыхары краіны паступова навучыліся маніць заўсёды і ўсюды. Нават каты прывучыліся гаўкаць. Засталіся два-тры чалавекі з нармальнай сьвядомасьцю і адна котка, намаляваная крэйдай на сьцяне (ад чароўнага голасу Джэльсаміна яна саскочыла са сьцяны і распачала актыўны лад жыцьця).

Котка тая ў фільме выявілася “зуброўцам”: пісала крэйдавай лапкай на сьценах: “Кароль — манюка”, “Далоў караля!”, “Гаварыце праўду!”

Яшчэ быў цікавы момант, калі тая ж котка вучыла астатніх катоў мяўкаць. “Вы ж каты, а для катоў натуральна мяўкаць!” — “Мы баімся, як гэта будзе выглядаць...” “Ну, калі б была іншая сытуацыя ў краіне, я, мабыць і замяўкаў бы...” “Ах, як цяжка бяз звычкі!”

Вам гэта нічога не нагадвае?

Быў у фільме таксама стукач, які “змагаўся за справядлівасьць”, шукаючы пры гэтым і сабе выгоды...

Паліцыя сачыла за наладжаным парадкам і па дробязі хапала ўсіх падазроных...

А Джэльсаміна сьпяваў такую песеньку (тэксту дакладна ня памятаю): “Дарэмна хлусіць, нібы багатым ёсьць бядак...”

Сёньня будзем глядзець другую сэрыю. Пагледзім, чым скончыцца гісторыя Джэльсаміна ў краіне манюкаў – Беларусі. Спадзяюся, што будзе ўсё добра, — як ува ўсіх казках.