![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
(no subject)
Jun. 2nd, 2005 03:24 pmМне вось цікава: чаму нашыя студэнты Акадэміі музыкі ня знаюць Бібера? Відаць, няма яго ў праграме. А шкада. Дзякую шчасьліваму выпадку адкрыцьця для мяне творчасьці Генрыха Бібера (1644-1704)!
Здаецца, дапамагло
May. 27th, 2005 01:54 pmразьмяшчэньне тут цудоўнай песенькі пра дожджык. Адразу сонейка зьявілася. Праўда, разам зь ім зьявіліся плёткі пра сонечную радыяцыю, ды куды ж ад яе падзенешся...
Памятаю, колькі год таму пэўная песенька Кірчука таксама дапамагла ўсталяваць добрае надвор'е (дакладней, у тым выпадку наадварот, – утрымаць яго).
"– Чаго ж, зімачка маразьлівая,
так рана наступаеш? –
Яй ня раненька, яй ня позьненька,
мне ужо пара прыйшла!"
Я сьпявала яе ціхенька аж да наступленьня каляндарнае зімы. І ўвесь кастрычнік, а нават амаль увесь лістапад аказаўся рэкордна камфортны: цёплы, з даўжэзнымі ценямі на асфальце, з добрымі фатакарткамі... А ў маім нататніку зьявіўся такі надпіс:
"Надзвычайна лагодная восень сёлета. Нарэшце спраўдзілася даўняшняя мара: выпраўляцца штодзень з дому ў лёгкім паліто, пад якім надзета нешта прыгожае і таксама лёгкае, і пры гэтым не пакутаваць ні ад холаду, ані ад гарачыні - лагодна, зручна, спрыяльна. Так прайшоў увесь кастрычнік. Першае лістапада, паводле статыстыкі, было ў нас рэкордна цёплым за апошнія сто год. (2000)"
Пра "Зімачку" Кірчука - нічога, але памятаю дакладна: я яе тады сьпявала!
Czerwone Gitary
May. 25th, 2005 01:54 pmCiągle pada! Asfalt ulic jest dziś śliski jak brzuch ryby,
Mokre niebo się opuszcza coraz niżej,
żeby przejrzeć się w marszczonej deszczem wodzie. A ja?
A ja chodzę desperacko i na przekór wszystkim moknę,
Patrzę w niebo, chwytam w usta deszczu krople,
patrzą na mnie rozpłaszczone twarze w oknie, to nic.
Ciągle pada! Ludzie biegną, bo się bardzo boją deszczu,
Stoją w bramie, ledwie się w tej bramie mieszcząc,
ludzie skaczą przez kałuże na swej drodze. A ja?
A ja chodzę, nie przejmując się ulewą ani spiesząc,
Czując jak mi krople deszczu usta pieszczą,
ze złożonym parasolem idę pieszo, o tak!
Ciągle pada, alejkami już strumienie wody płyną,
Jakaś para się okryła peleryną,
przyglądając się jak mokną bzy w ogrodzie. A ja?
A ja chodzę w strugach wody, ale z czołem podniesionym,
Żadna siła mnie nie zmusza i nie goni,
idę niby zwiastun burzy z kwiatkiem w dłoni, o tak.
Ciągle pada, nagle ogniem otworzyły się niebiosa,
Potem zaczął deszcz ulewny siec z ukosa,
liście klonu się zatrzęsły w wielkiej trwodze. A ja?
A ja chodzę i niestraszna mi wichura ni ulewa,
Ani piorun, który trafił obok drzewa,
słucham wiatru, który wciąż inaczej śpiewa.
Ciągle pada, nagle ogniem otworzyły się niebiosa...
który wciąż inaczej śpiewa. A ja?
A ja chodzę desperacko i na przekór...
patrzą na mnie rozpłaszczone twarze w oknie, to niс...
Mokre niebo się opuszcza coraz niżej,
żeby przejrzeć się w marszczonej deszczem wodzie. A ja?
A ja chodzę desperacko i na przekór wszystkim moknę,
Patrzę w niebo, chwytam w usta deszczu krople,
patrzą na mnie rozpłaszczone twarze w oknie, to nic.
Ciągle pada! Ludzie biegną, bo się bardzo boją deszczu,
Stoją w bramie, ledwie się w tej bramie mieszcząc,
ludzie skaczą przez kałuże na swej drodze. A ja?
A ja chodzę, nie przejmując się ulewą ani spiesząc,
Czując jak mi krople deszczu usta pieszczą,
ze złożonym parasolem idę pieszo, o tak!
Ciągle pada, alejkami już strumienie wody płyną,
Jakaś para się okryła peleryną,
przyglądając się jak mokną bzy w ogrodzie. A ja?
A ja chodzę w strugach wody, ale z czołem podniesionym,
Żadna siła mnie nie zmusza i nie goni,
idę niby zwiastun burzy z kwiatkiem w dłoni, o tak.
Ciągle pada, nagle ogniem otworzyły się niebiosa,
Potem zaczął deszcz ulewny siec z ukosa,
liście klonu się zatrzęsły w wielkiej trwodze. A ja?
A ja chodzę i niestraszna mi wichura ni ulewa,
Ani piorun, który trafił obok drzewa,
słucham wiatru, który wciąż inaczej śpiewa.
Ciągle pada, nagle ogniem otworzyły się niebiosa...
który wciąż inaczej śpiewa. A ja?
A ja chodzę desperacko i na przekór...
patrzą na mnie rozpłaszczone twarze w oknie, to niс...
