Nov. 6th, 2005
Валера распавёў
Nov. 6th, 2005 06:32 pmНекалькі разоў, вяртаючыся з працы дадому аўтобусам №29, ён бачыў у ім мужчыну, які безь перапынку гаварыў. Ёсьць такія няшчасныя з псыхічнымі адхіленьнямі, якія не змаўкаючы гавораць, жэстыкулююць, зьвяртаючыся да суразмоўніка, якога апроч іх ніхто ня бачыць.
І вось пазаўчора сеў Валера ў свой аўтобус, зноў убачыў таго дзядзьку, але штосьці было ў ім ня так. Ён маўчаў, і гэта палохала. Валера прыгледзеўся: рот і разам зь ім палова твару нябогі былі шчыльна завязаныя белай стужкай (бінтам, або непразрыстым скотчам).
Цікава, ці сам ён гэткім чынам з сабой змагаўся, ці лекары гэта зрабілі?
І вось пазаўчора сеў Валера ў свой аўтобус, зноў убачыў таго дзядзьку, але штосьці было ў ім ня так. Ён маўчаў, і гэта палохала. Валера прыгледзеўся: рот і разам зь ім палова твару нябогі былі шчыльна завязаныя белай стужкай (бінтам, або непразрыстым скотчам).
Цікава, ці сам ён гэткім чынам з сабой змагаўся, ці лекары гэта зрабілі?
"Мой ідал. Мой бажок". Спроба перакладу
Nov. 6th, 2005 11:32 pmСпадабаўся мне гэты артыкул-споведзь галоўнага рэдактара часопіса "FRONDA". Вырашыла ператлумачыць, мо' каму цікава пачытаць будзе, а за адно ацаніць мае сьціплыя перакладніцкія здольнасьці. Тэкст са скаротамі.
Есть И ПО-РУССКИ, но что-то мне не очень нравится. Всё-таки на религиозные темы я по-русски слабо умею. Но если интересно — могу поместить.
( па-беларуску )